Dziwię się podejściu do zagadnienia kary śmierci u niektórych prawicowych radykałów. Zdają się oni nie zdawać sobie sprawy z tego iż łatwo sprawić że człowiek zniknie, a nie zniknie problem. Łatwo kogoś obciążyć moralną odpowiedzialnością za wykonanie wyroku i kazać żyć katowi ze świadomością że zabił do końca życia.
Prawica jak mało jaka siła powinna strzec życia, nawet przez wzgląd na autorytet dekalogu w którym jest napisane czarno na białym „Po piąte nie zabijaj” kara śmierci powinna być tym bardziej skreślona ze wszystkich cywilizowanych kodeksów prawnych.
Zmuszenie człowieka nawet do spędzenia całego życia w jednym miejscu działa na wyobraźnię bardziej niż jego zabicie, zabita świadomość nie odczuwa. Nawet najbardziej wykolejony morderca ma uczucia, dożywocie jest więc bardziej dokuczliwe niż łatwe załatwienie sprawy stryczkiem czy karabinem.
Elementarna prawica twierdzi usilnie iż Kościół Katolicki nie jest przeciwko karze śmierci, jednak jak można wytłumaczyć sytuację w której kraj rządzony przez kler – Watykan – 1969 roku uznał karę śmierci za niedopuszczalną.
Konkludując, należy mieć możność myślenia ponad wyznacznikami starożytności typu ząb za ząb, życie za życie. Jeśli Cię ktoś uderzy nadstaw drugo policzek, niech się zastanowi co zrobił, niech będzie mu głupio że użył przemocy, ale niech poniesie i karę w czasie której będzie w stanie przemyśleć swe postępowanie. A jeżeli zamiast uderzyć zamordował, każ mu z tym żyć do końca, lub chociaż 45 lat – po wyjściu prawdopodobnie będzie za stary by komukolwiek zaszkodzić. Nie wolno nam się zniżać do poziomu morderców, pokażmy im, że jesteśmy lepsi.
